Συνεπώς, δημιουργούνται σημαντικά ερωτήματα για το σκεπτικό διάσπασης του νοσοκομείου. Η μεταφορά ασθενών με λοιμώδη και μεταδοτικά νοσήματα σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα, χωρίς την κατάλληλη υποδομή, αυξάνει τους δείκτες ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Μάλιστα, η απώλεια 93 κλινών, που σήμερα διαθέτει το νοσοκομείο, δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί, εξαιτίας της κτιριακής στενότητας, που αντιμετωπίζει το κέντρο της πόλης. Το αρμόδιο Υπουργείο οφείλει να εγκαταλείψει την ιδέα μεταφοράς του νοσοκομείου και να υιοθετήσει μέρος των προτάσεων των γιατρών του νοσοκομείου, όπως η παραμονή του στους χώρους, όπου σήμερα στεγάζεται, αφού πρώτα συνδεθεί οργανικά με ένα γειτονικό γενικό νοσοκομείο.
Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
- Προτίθεται η ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου να αναθεωρήσει την απόφασή της για τη μεταφορά και συρρίκνωση του Νοσοκομείου Ειδικών Παθήσεων στη Θεσσαλονίκη;
- Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί το αρμόδιο Υπουργείο, έτσι ώστε να εκσυγχρονιστεί η λειτουργία του Νοσοκομείου και να αντιμετωπιστούν προβλήματα λειτουργικής φύσεως;